بیانیۀ دانشجویان دانشگاه آزاد خرم‌آباد در حمایت از راهپیمایی>>>

به نام خداوند بخشنده و مهربان

بنی آدم اعضای یک دیگرند / که در آفرینش زه یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار

دیربازیست که ملت ایران در برابر خواسته های به حق خود با برخورد های سرکوب گرانه اقلیت جامعه و حاکمیت نامشروع و دیکتاتوری دینی فعلی روبرو می باشد که می توان به حوادث پس از انتخابات سال قبل و کشتن عده ای بی گناه به جرم آزادی خواهی و حوادث زندان کهریزک اشاره نمود که قوه قضاییه و نیروی انتظامی نه تنها عاملین اصلی را به سزای عمل خود نرساند بلکه کسانی که از حق مردم دفاع کرده و فریاد آزادی سر دادند را به اسارت گرفت تا هر صدایی را خاموش کنند که می توان به فیلمساز با سابقه جعفر پناهی و روز نامه نگارانی همچون محمد نوریزادوبسیار کسانی که در راه آزادی از حرف خود نگذشتند تا نام خود را جاودان کنند

آری امروز در مملکت کوروش و مهد آزادی که منشور حقوق بشر سرلوحه کار حاکمان آن بود آزادی بوی خون بوی اسارت و بوی سرکوب می دهد

و افسوس که ما فرزندان این مرز و بوم ساکت نشسته ایم آیا مجید توکلی ها را فراموش کردیم؟آیا محسن روح الامینی ها فراموش کردیم؟

آیا زمان آن نرسیده از حق خود دفاع کنیم؟ آیا با گذشت 30 سال انقلاب به آنچه می خواستیم رسیدیم؟

امروز و در آستانه 22 بهمن و با گذشت 30 سال از انقلاب به طور مثال در لرستان نه تنها دستاوردی ما از این انقلاب نداشتیم بلکه اندک صنایع فعال استان نیز ورشکسته و تعطیل می باشند و جوانان هیچ امیدی به آینده ندارند اما در دولت دروغ محور امار 30 هزار تولید شغل اعلام می کنند و به شعور مردم توهین می کنند مردم را به سخره می گیرند

و جالبتر آنکه آقایان حتی برای هموطنان خود احترام قائل نیستند و رهبر و تمامی روسای قوا حتی زمانی که50-60 نفر جوانان هم استانی ما در حادثه انفجار پادگان امام علی جان خود را از دست می دهند زحمت یک تسلیت را به خود نمی دهند.اما زمانی که در فلسطین شخصی گلوله ای اصابت کند تمام آقایان با پوشش خبری آن را در بوقو کرنا می کنند و ما افسوس می خوریم که ای کاش به اندازه فلسطین برای دولت مردان ایران مهم بودیم.

اما آیا ساکت نشستن در مقابل این عده چاره کار است؟آیا کشتن برادران و خواهران

هم وطنمان ما را بیدار نکرد؟آیا مردم مصر و تونس چیزی بالاتر از آنچه ما در اختیار داشتیم داشتند؟آیا امروز زمان آن نرسیده که ما نیز ندای آزادی سر دهیم و راه سبز خود به مقصد برسانیم؟

هر كجا مشتی گره شد , مشت من

زخمی هر تازیانه مشت من

هر كجا فریاد آزادی منم

من در این فریادها، دم می زنم.

ما دانشجویان دانشگاه آزاد خرم آباد ضمن اعلام حمایت از این حرکت آزادی طلبانه از راهپیمایی 25 بهمن اعلام می‌داریم که ما نیز همزمان با هموطنان در سراسر کشور 25 بهمن با تجمع در میدان شهدای خرم آباد راس ساعت 4 عصر حضور پیدا می کنیم تا ندای سبز آزادی سر دهیم و باری دیگر صدای خود را به گوش دیکتاتور برسانیم.

پیروز باشید

دانشجویان دانشگاه آزاد خرم آباد

18/11/1389