آنان با چه رویی از الگوی حکومت علوی می گویند؟
چکیده :اینکه دانشجویان دانشگاه هنر در مقابل شناعتِ عملِ نفرت انگیزِ شهید دزدان، جز گریه نمی‌توانند کاری کنند، دقیقاً به این معنی است که دیگر کاری از زبان ساخته نیست. فرا‌تر از زبان و با چشمان گریان و دل‌های سوزان باید این صحنه‌ها را به نظاره نشست و با کلام علی (ع) آرامش گرفت که آنکه گناه بر او دست یافت روی پیروزی ندید و آنکه بدی بر او چیره گشت مغلوب...
کلمه- آمنه کشاورز: آقایان چنان از حضور حماسی مردم در ۲۵ بهمن شوکه شده‌اند و چنان رشته‌هایشان را پنبه دیده‌اند که به واکنش‌های هیستریک از قبیل آنچه در مجلس اتفاق افتاد یا سناریوسازی‌های بی‌حساب و کتاب از نوعی که در مورد شهید ژاله ساختند، افتاده‌اند و گویا نه تنها وجدان، که عقلشان را هم از دست داده‌اند و فکر نمی‌کنند که در عصر ارتباطات دروغ تا جای دوری نمی‌رود و بلافاصله دوستان و خانواده شهید ملاقات او با آیت الله منتظری و سوابق سبز او را در اختیار رسانه‌ها می‌گذارند. خوشبختانه این واکنش‌های عجولانه و آشفته حجت را بر کسانی که اندک تردیدی در مورد تبهکاری اقتدارگرایان دارند تمام می‌کند تا هر آن کس که چیزی از وجدان برایش باقی مانده خود را از ورطة این چرخه باطل زور و زر و تزویر بیرون بکشد و دین و دنیای خود را به سودائیان قدرت نفروشد.
ظاهراً حاکمان قدرت پرست، عزم جزم کرده‌اند که همهٔ مرزهای وقاحت و شقاوت را درنوردند و تعاریف جدیدی از این کلمات به دست دهند. ظاهراً باید کلمات جدیدی برای توصیف رذائل جدید ابداع کنیم؛ چرا که زبان متعارف فارسی، از توصیف ذات و حقیقت و عمق آنان عاجز است. اینکه دانشجویان دانشگاه هنر در مقابل شناعتِ عملِ نفرت انگیزِ شهید دزدان، جز گریه نمی‌توانند کاری کنند، دقیقاً به این معنی است که دیگر کاری از زبان ساخته نیست. فرا‌تر از زبان و با چشمان گریان و دل‌های سوزان باید این صحنه‌ها را به نظاره نشست و با کلام علی (ع) آرامش گرفت که «مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ. آنکه گناه بر او دست یافت روی پیروزی ندید و آنکه بدی بر او چیره گشت مغلوب گردید.
هیچ عمروعاصی درطول تاریخ به چنین رذیلتی آلوده نشده که کسی را بکشد و آن را گردن دوستان و همفکرانش بیاندازد. حتی یزید هم شهدای کربلا را برای پیشبرد مقاصدش مصادره نکرد. تاریخ شهید دزدی را به یاد ندارد. بد نام‌ترین اشقیای تاریخ هم، شهیدان را بر شانه‌های قاتلان تشییع نکرده و خانوادهٔ شهید را به پیوند با امران قتل مجبور نکرده‌اند. از رای دزدی به شهید دزدی رسیده‌اند، زهی پیشرفت!
باید فصل جدیدی از انسان‌شناسی برای مطالعه آقایان گشوده شود. کلمات قدرت و توانشان را از دست داده‌اند.. واژه‌ها شرمسارند از اینکه در کنار نام حسین شریعتمداری و روح الله حسینیان و محسنی اژه‌ای قرار گیرند. اینک پیامبران آْئین خشونت، جان و مال و ناموس وطن را خدایی می‌کنند. ارباب حلقه‌های ترور و خشونت را که بپروری، خشونت را نهادینه می‌کنند. دلمرده‌های دخمه‌های مرگ را که به کاخ قدرت راه دهی، قدرت را جز برای مرگ و مردن نمی‌خواهند. عالیجنابان قتل‌های زنجیره‌ای که میدانداری کنند، محارب و مفسد فی الارض و بغی در گسترهِ ادبیات سیاسی رایج‌تر می‌شود از حزب و رقابت و قانون. مگر حسینیان کاندیداهای ریاست جمهوری را مفسد فی الارض نخوانده است؟ مگر احمد خاتمی غبغب‌اش را به غیض و کین پرنکرده است و بغی بغی نمی‌خواند؟ مگر محسنی اژه‌ای ضد انقلاب را الگوی برخورد با مخالفان نکرده است؟ و مگر حسین شریعتمداری هر روز در پهنه ِی کیهان و صدا و سیمای خلق برای کشتن و اعدام مخالفان خود را به کشتن نمی‌دهد. مولای مومنان اینان را گفته است که: إنما أنت کالطاعن نفسَه لیقتل رِدْفَه…. خود را به کشتن می‌دهند که رقیب را زخمی کنند…
با این حال معلوم نیست با چه رویی از از حکومت عدل علی (ع) و الگوی حکومتی علی (ع) می‌گویند که خداوکیلی مقایسه بن علی و مبارک با آقایان، ستم به اولی هاست. در گفتار از علی می‌گویند ولی کردار و پندارشان یادآور اعراب جاهلی است که آرزوی زنده بگوری دختران ایران زمین را دارند و شهوت قدرت را با تصویر و تحقیر دختران رقبای خود فرو می‌نشانند و زنان را به چوب مردانشان می‌رانند و به گناه ناکردهٔ مردانشان حصر می‌کنند. کار آقایان از خطبه جهادیه گذشته است و رسوا‌تر از آن‌اند که از اندوه خلخال پای زن یهودی بمیرند که بر ناموس مسلمانان هم رحم نمی‌آورند. کسی به ما بگوید این قدرت پرستان را باید با کدامیک از قدرتمداران تاریخ مقایسه کنیم که روی سپید‌تر از او باشند و کسی هم از آنان بپرسد که فردای تاریخ با کدام جبار می‌خواهند همنشین شوند که شرمسار همنشینی با آن‌ها نشود؟
قرآن مجید از مسخ انسان‌ها به بوزینه – قراده – سخن گفته است قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَیْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازِیرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِکَ شَرٌّ مَکاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبِیلِ؛…
درتنگنای واژگان، علما و مراجع پاسخ دهند: آیا شهید دزدی و حصر زن و شوهر و هجوم به خانواده و بنیان خانواده نشان مسخ انسان نیست. آیا انسان می‌تواند به هیولا استحاله شود؟
No comments:
Post a Comment