| اگر فرصت هاي قانوني برابر و بي طرفي متوليان امور در هر انتخاباتي رعايت شود، دولت هاي برآمده از آراي اکثريت قادر خواهند بود، فراتر از ادعاهاي رنگارنگ در قامت حاکميت دموکراتيک ظاهر شوند.
برگزاري دومين انتخابات پارلماني در عراق، به رغم ضريب اندک امنيت، نقطه عزيمتي براي استقرار دمکراسي در هرم سياسي چند وجهي و ترکيب جمعيتي ناهمگون در عراق به حساب مي آيد.
تمرين دموکراسي در کشورهاي منطقه سابقه چنداني ندارد. البته غير از ترکيه که از سابقه طولا ني تري در برگزاري انتخابات واقعي و حضور فعال احزاب در رسانه هاي آزاد برخوردار است، هيچ يک از کشورهاي عربي که به صورت آراي عمومي اداره مي شوند از ساز و کارها وزير ساخت هاي لا زم در عملياتي کردن انتخابات سالم برخوردار نيستند.
نگاهي کوتاه به ساختار اجتماعي و هرم جمعيتي عراق نشان داده است که ترکيب ناهمگون مذهبي، قوميتي و قبيله اي عراق همواره امکان دستيابي به وحدت ملي را با تهديد مواجه ساخته و جايگاه آراي مردم را در فرايند آزاد به چالش مي کشد.
اما برخلا ف ريشه دار بودن عصبيت هاي قومي و مذهبي در عراق، برخي ائتلا ف هاي مبتني بر عقلا نيت سياسي، اميدهاي تازه اي ايجاد کرده است که بخشي از مردم عراق با عبور از بلوک بندي هاي سنتي، مرحله جديدي از همگرايي را رقم زده اند، اين گرايش مدرن قصد دارد با تمرکزبر هويت ملي، وحدت تمام اقوام و قبايل را باز توليد کند و عراق را فراتر از انگاره هاي محدود قبيله وعشيره تعريف نمايد. از سوي ديگر در قلب جهان عرب، مصر به عنوان يکي از مدعيان دموکراسي در منطقه،نمونه جالبي از دموکراسي هاي خود خوانده است که نه تنها به مخالفان خود حق اظهار نظر نمي دهد، بلکه از مشارکت احتمالي محمد البرادعي، در انتخابات رياست جمهوري آينده به هراس افتاده است. در بزرگترين کشور مدعي دمکراسي عربي، شرايط نا برابر رقابتي آن قدر سايه افکنده است که حتي هيچ نامزد انتخاباتي، فضاي رقابتي سالمي پيدا نمي کند که در آن مانور تبليغاتي کند و حتي اگر فردي مانند محمد البرادعي- رياست سابق آژانس انرژي اتمي- بخواهد وارد عرصه رقابت رياست جمهوري شود امواج رسانه اي و تبليغاتي شديدي عليه او طراحي و عملياتي مي گردد.
مصيبت بارتر آن که دولت حسني مبارک در حالي که در سه دهه گذشته از برگزاري يک انتخابات سالم و با حضور تمام گرايش هاي سياسي و فکري طفره رفته است قبل از اعلا م رسمي نامزدي البرادعي در انتخابات آينده مصر به تهديد و تخريب عليه او همت گماشته و برخي شيپورهاي وابسته به دولت را عليه او بسيج نموده است. اگر دموکراسي در کشور چند قوميتي عراق رنگ پريده و از جهاتي شکننده است! اما در مقايسه با بزرگترين تمدن عربي- مصر- از شرايط بسيار سالم تر و قانوني تري برخوردار مي باشد، زيرا در عراق بارقه هاي گسست از گفتمان عصبيت قبيلگي نمايان شده است.
بي گمان مهمترين شاخص دمکراتيک بودن انتخابات در عراق به حضور اکثر گرايش هاي سياسي، قومي و فکري آنان در عرصه انتخابات اخير رقم مي خورد. نظام جديد عراق در شرايطي که براي امنيت داخلي خود با انواع ترفند ها و دسيسه هاي گوناگون مواجه است، هيچگاه بروز و ظهور تروريسم، شرايط فوق العاده را بهانه سرکوبي مطالبات مردم قرار ندادو بابرگزاري انتخاباتي رقابتي و سالم، از يک سو احترام به حقوق مردم خود را پاس داشت و از سوي ديگر با کسب راي اعتماد 62 درصد مردم، افکار عمومي را با خود همراه ساخت. رويهم رفته سرمشق مردم سالا ري در مقايسه با ديگر نسخه هاي نظام هاي سياسي از دو برتري روشن برخوردار است. اول آن که تثبيت حاکميت ملي در منطقه نشانه اي از بلوغ جمعي در مطالبات توسعه طلبانه مردم است. دومآنکه نسخه هاي غير دمکراتيک به هيچ وجه توان رويارويي تئوريک و اجرايي با سرمشق هاي متنوع مردم سالا رانه را ندارد. زيرا روش هاي مردم سالا رانه امکان فرصت هاي برابر و عادلا نه را فراروي تمام گرايش هاي سياسي قرار مي دهد و بدون ادعابه شعور جمعي احترام واقعي مي گذارد. | 
No comments:
Post a Comment